Waarbij ‘het‘ dan staat voor van alles wat je maar kunt bedenken. Ik duik dan ook gelijk in de stof die ik in dit bericht met je wil delen. Duik je met me mee?
Mijn werkveld bestond, voordat ik doe wat ik nu doe, vooral uit werken en handelen vanuit het hoofd. Nu ik daar achteraf op terugkijk toch echt een periode waarbij ik volledig meeging en functioneerde binnen een bepaald stramien. Gevoel kwam eigenlijk niet aan bod en daar was ook vrijwel geen aandacht voor. Uiteindelijk zijn er bij mij zaken voorgevallen waarbij ik dik geconfronteerd werd met het die andere, gevoelige kant, van mezelf. Een periode waarbij ik, tja hoe omschrijf ik dat het best… misschien wel een soort van kortsluiting kreeg in mijn hoofd. Verwarring en bijna het opnieuw ontdekken van wie ik nu eigenlijk ben. Was dat wat ik tot nu toe deed wel wat ik echt wilde? Nou ja, feit dat ik nu iets heel anders doe geeft wel aan dat ik daar waar ik zat niet meer op mijn plek was.
Terugkomend dus op waar ik mee begon, het klopte voor mij niet meer!
Deurklopper
Ik hou van metaforen. Iets duidelijk maken aan de hand van een verhaal of, in dit geval een afbeelding. Een deurklopper waarbij de klopper in een gouden houder zit.
Stel je nu voor dat jij het goud bent en er steeds op jouw ‘deur’ geklopt wordt met allerlei zaken. Laat jij iedereen binnen of maak je keuzes?
Keuzes maken
Niets nieuws als ik schrijf dat het leven bestaat uit keuzes maken. Elke dag weer waarbij simpele dingen als wil ik koffie of thee ’s morgens of een glas water? Of wat trek ik aan vandaag? Nou ja, zo kun ik nog meer bedenken. Keuzes maken vormt een deel van ieders leven. Keuzes maken hoort ook bij het pakken van de eigen verantwoordelijkheid. Logisch toch, als een ander keuzes mag maken over jouw leven wie geef je dan de verantwoording over jouw leven?
Op die momenten dat ik dan mijn leven evalueer, zonder het zwaarder te maken dan het hoeft te zijn, ervaar ik dat ik de laatste jaren pas echt de verantwoording over mijn leven heb gepakt. En, ik kan je vertellen, dat voelt heel krachtig! Nu ervaar ik ook hoe het is om echt te voelen of iets wel of niet klopt.
Bijzonder genoeg komt het, bij mij, regelmatig voor dat iets niet klopt. Dat kan al zijn wanneer iemand iets zegt of vertelt… ineens kan er dan zo’n stemmetje zijn die aangeeft dat er iets niet juist is, niet klopt.
Iets wat ik al vaker had gemerkt, bijvoorbeeld als ik op weg ben naar een afspraak. Iets in mij zegt dan ga linksaf maar ja, de navigatie zegt rechtsaf en hoppa … even verderop sta ik dan in een file of opstopping. Steeds meer leer ik hiervan dat ik beter en meer mag luisteren naar dat stemmetje… noem het intuïtie of wat dan ook.
Klopt het wel of niet? Door iedere keer weer naar dat stemmetje te luisteren en tijd te nemen om te voelen wat dat gevoel met mij doet. Misschien zelfs wel of en waar ik dan iets in mezelf voel, kan ik keuzes maken die voor mij kloppen. Klopt het, heeft voor mij dan ook echt te maken met ‘luisteren naar de signalen van mijn eigen lichaam’.
Volg je eigen pad
Voor mij is het maken van keuzes gerelateerd aan afleiding. Afleiding in de breedste zin van het woord, prikkels van buitenaf, mail beantwoorden, telefoon beantwoorden, gesprekken en noem maar op. Al die afleidingen ben ik gaan zien als uitnodigingen… Het is steeds weer een uitnodiging en daarmee een keus: wat ga ik doen? Klopt het voor mij als ik … en moet het nu of … vul maar in.
Grappig genoeg vond ik het maken van dit soort keuzes in het begin heel lastig en vond ik wel allerlei excuses om niet voor mijn eigen pad te kiezen. Ik ging vooral mee in de afleiding die op mijn pad kwam en ik keuzes heb gemaakt die, achteraf gezien, niet bij mij pasten.
Leermoment dat het belangrijk voor mij is om de tijd te (blijven) nemen naar dat stemmetje te luisteren en te ervaren wat er dan met mij gebeurd. Bijkomend is overigens dat het nemen van die tijd mij ook letterlijk meer rust heeft gegeven.
Als het klopt
Ik gun mezelf elke dag weer dat ik mijn eigen pad mag blijven lopen. Dat is, in mijn beleving, ook de kern van mijn leven… Ik gun iedereen ook dat ieder zijn of haar eigen pad mag blijven lopen. Dat je dat mag doen wat voor jou kloppend is.
Ik weet hoe het is om weer verbonden te zijn met mezelf, te luisteren en handelen naar dat stemmetje en te ervaren of iets klopt of niet. Misschien is dat wel mijn drijfveer waarom ik doe wat ik nu doe. Als ik dat ‘vonkje’ in iemand’s ogen zie na een sessie dan ben ik oprecht blij voor die persoon. Bij deze dan, tot slot, een vraag voor jou:
Klopt het voor jou?
Ik ben benieuwd hoe jij dit bericht hebt ervaren. Merk jij dat je hulp of begeleiding nodig hebt en heb je het gevoel dat ik iets voor jou kan betekenen kijk dan bij mijn aanbod, kijk of er iets bij zit wat voor jou klopt of maak gelijk een afspraak.
Ik wens je alle goeds en hoop dat het klopt voor jou.