Bedankt voor jouw openheid
Een opmerking die ik regelmatig geef maar ook krijg. Ik blijf me verwonderen hoe bijzonder het is als iemand zich openstelt. Of ik dat nu ben of iemand anders, er ontstaat ineens een heel andere verbinding. Het lijkt dan alsof er een verbinding op een veel diepere -niet te omschrijven- laag wordt gelegd. Dan zijn er ineens veel minder woorden nodig en gaat een gesprek als vanzelf.
En mensen vragen me wel eens hoe je dat dan doet, jezelf openstellen… Nou ik zal een poging doen om daar iets over te delen zoals het voor mij werkt. Wie weet geeft dit bericht jou handvaten en kun je hiermee verder. Deze keer deel ik een paar van mijn ervaringen.
Je moet er wel wat voor doen... of juist niet?
Het komt je niet aanwaaien, je moet er wel wat voor doen. Dit soort woorden kreeg ik regelmatig te horen, onduidelijk bleef steeds wat bedoelt werd met ‘het’ maar dat je er wat voor moest doen was duidelijk. Net als van die opmerkingen dat je ergens hard voor moet werken, dat je hoge cijfers moet halen enzovoort… Zal voor iedereen anders zijn maar ik ben daar wel klaar mee. Voor mij is heel helder dat het leven veel meer is dan hard werken, hoge cijfers. Voor mij gaat het vooral om:
Genieten, doen wat ik leuk vind, waar ik blij van wordt en wat me energie geeft.
Daarnaast spelen natuurlijk praktische zaken mee want tja, om ergens te wonen moet je hier nu eenmaal iets van inkomen hebben dus geld is wel handig. Ik heb dan ook echt geluk want ik doe wat ik leuk vind, waar ik blij van word en het geeft me energie.
Dat was in het verleden anders tot er een moment kwam dat ik een andere keus ging maken. Ik liep leeg op mijn werk, alles kostte me energie en tja privé liepen dingen ook anders dan verwacht. Nu ik er zo op terug kijk besef ik me dat er toen een periode was dat ik vooral in mijn hoofd zat en allerlei (doem)scenario’s zag. Dat bleef een tijdje zo tot ik er genoeg van had en ik aan alles merkte en voelde dat het anders moest. Ik wilde alleen maar rust!
Dat was de tijd dat ik mezelf een maand vakantie gunde en met de auto naar zuid-Spanje reed en een tijd in stilte en afzondering ben geweest. Hoog in de Sierra Nevada genoten van de uitzichten, de snelle weersveranderingen en de stilte. In die periode ben ik misschien pas echt gaan mediteren en in mezelf naar binnen gegaan. Had ook geen keus want er was verder niets dus geen afleiding en echt alleen met mezelf…
Daar heb ik zoveel geleerd over mezelf dat het eerdere beeld dat ik over en van mezelf had eigenlijk heel anders was. Toen besloot ik ook dat al die dingen die anderen tegen mij hadden gezegd het beeld dat ik van mezelf had hadden vertroebeld waardoor ik mezelf ben gaan aanpassen. Mijn eigenlijk ikje was ondergesneeuwd... Heel eerlijk, dat was best confronterend om te voelen maar zo nodig.
Op dat moment is er echt iets veranderd. Ik had mezelf voor mij geopend en pfoo dat voelde zo bevrijdend. Dat gevoel en die ervaring… oh dat was overweldigend.
Als die deur éénmaal geopend is
Tja en toen die deur één maal open ging was er geen houden meer aan. Het leek wel alsof ik zoveel meer energie kreeg en de wereld opnieuw zag maar dan met een andere blik. Als vanzelf ontstond er ruimte waardoor ik nieuwe dingen ging ontdekken. En zelfs merkte dat ik dingen, die ik vroeger als kind leuk vond, weer ging doen. Afijn, lang verhaal kort omdat ik heel blij en dankbaar ben dat ik mijn eigenlijke ‘ik’ weer mocht omarmen. En misschien is het juist dat wel waardoor ik veel opener ben geworden.
Mooi en bijzonder vind ik dat mijn openheid naar mezelf ook naar anderen is veranderd. Daar waar ik vroeger dacht dat het anderen helemaal niets aangaat hoe ik me voel ervaar ik nu juist dat het delen van hoe ik me voel een herkenning kan geven bij iemand anders. En, inmiddels weet ik dat er hoeft maar één ding te zijn wat 2 mensen gemeen hebben waardoor een verbinding kan ontstaan.
We hoeven het uiteindelijk echt niet allemaal alleen te doen. Juist inzichten en ervaringen van anderen kunnen helpen om samen stappen te zetten. Stappen waarbij iedereen dat pad kan en mag volgen die het beste past op dat moment. Misschien gaat het er helemaal niet om dat jij of ik een bepaald doel bereikt maar is het de reis die we maken.
Geniet van dat wat op je pad komt. Misschien niet altijd dat wat je wilt of nodig hebt maar wellicht soms nodig. Geen idee waarom, ik krijg natuurlijk ook minder leuke dingen op mijn pad waardoor ik uit balans kan raken. Dat heet leven. Gelukkig leer ik en weet ik steeds beter hoe ik mezelf in zachtheid steeds weer mag uitnodigen om bij mezelf te blijven en de balans te hervinden.
Wellicht is één van de redenen dat ik van alles mocht ervaren dat ik dit met jou mag delen. Al dan niet in een coachingsessie, want daar pas ik niet alleen kennis maar zeker ook (levens)ervaring toe.
Ik gun jou dan ook de mooiste reis die je mag maken in dit leven.
Geniet van dat wat op je pad komt.
Een mooie dag.
Hartegroet,
Astrid
