Over Astrid

Als geen ander weet ik hoe het is om vast te zitten in bepaalde – achteraf gezien – belemmerende gedachten en patronen. Ik weet hoe het is om in een burn-out te komen en om het roer helemaal om te gooien. Ik ken eenzaamheid in een relatie en hoe het is om de verbinding met jezelf kwijt te zijn. Mijn leven zie ik als een grote reis waarin ik allerlei ervaring mag opdoen. Blijkbaar moest ik eerst door allerlei – soms heel diepe – dalen om te komen waar ik nu ben.

Mijn ontwikkeling was een pad met ups en downs en als ik had geweten wat ik nu weet had ik het misschien heel anders gedaan. Ik weet nu dat ellenlange gesprekken niet persé nodig zijn en dat het opruimen van blokkades heel snel en gemakkelijk kan gaan. Ooit wilde ik alles begrijpen maar ik word me steeds bewuster dat er veel tussen hemel en aarde is dan ik me kan voorstellen. Door het begrijpen los te laten kreeg ik rust en ruimte en andere inzichten.

De afgelopen jaren geef ik meer aandacht en ruimte aan voelen. En, laat ik daar heel eerlijk in zijn, dat is af en toe nog steeds een uitnodiging naar mezelf. Ja, eerder zou ik waarschijnlijk hebben gezegd dat ik van alles moest en dus ook maar moest voelen. Voelen is – in mijn beleving – niet zomaar een knopje wat je om kunt zetten. Voor mij vraagt het echt tijd en ruimte voor mezelf maken. Mediteren helpt mij en sinds ik Soul Body Fusion® op mezelf toe pas… wauw, dat heeft me echt veel verder geholpen. En daarnaast ben ik me heel bewust dat de trainingen en opleidingen zeker ook hebben bijgedragen aan mijn ontwikkeling en groei.

Al met al zie ik mijn leven eigenlijk als een grote ontdekkingsreis. Een reis waar verschillende landschappen de revue passeren. Met afwisselend heuvels, bergen en soms heel diepe dalen. Voor mij heeft elk landschap me weer iets te brengen en te leren en is het aan mij hoe ik daarmee om wil gaan. Ik ben me bewust geworden dat veel dingen op een eenvoudige, gemakkelijke en onvoorstelbaar snelle wijze opgelost kunnen worden. Ik nodig mezelf dan ook steeds weer opnieuw uit om me te mogen blijven verwonderen. Want tja, dat ik nu doe wat ik doe had ik echt nooit kunnen voorspellen…